maandag 3 maart 2014

Vertrouwen, kun je mannen echt vertrouwen?!?


Vertrouwen, wat is dat? Ik heb wel vertrouwen in de medemens, mijn familie, vrienden, collega's, maar mannen. Je kan niet met ze en nee ook niet zonder ze, maar vertrouwen? Serious, als ik terugkijk naar mijn exen...

Ha, over mijn exen gesproken, het is zo grappig hoe ze je op handen kunnen dragen, maanden achter je aan lopen, omdat ze je persé willen krijgen. Mooie woorden zoals: "Die muur die jij om je heen hebt gebouwd, zal ik langzaam afbreken, zodat je door krijgt dat ik het waard ben en je nooit zal kwetsen." Hahaha! Tsja, dat dacht ik en ik sta dat ook niet onder stoelen of banken, dat liet ik hem wel duidelijk weten. Toch kreeg hij die muur omlaag en werd ik smoorverliefd, ik dacht nog, dat kan niet, ik blijf eeuwig van mijn jeugdliefde houden, maar toch kan je van meerdere houden op den duur, of zoiets, hoe ik het ook moet verwoorden.

In ieder geval, ik raakte zwanger, nee het was niet gepland, maar alles zou goed komen, de kleine was welkom. Hij had een huis gekocht, waar wij ons gezinnetje zouden stichten. Serieus, wat wil je nog meer dan?

Al bleek al snel dat hij dus nog een huis had, en nog een vrouw en weet je wat het grappige was, jaja. Ook zwanger! (Zal ik dit aan RTL4 verkopen? misschien leuk voor GTST!) Dom, ja oliedom voel je je dan, maar iedereen trapte erin, er was geen enkele reden om iets te denken, geen vuiltje aan de lucht. Alles "leek" traceerbaar, met de nadruk op "leek". BAM! Doei vertrouwen, Adios!! Dat was wel een deuk in je ego....

Mijn huidige ex, die begreep de hele situatie, beetje bij beetje bouwden we dat vertrouwen op en tsja, hij was mijn jeugdliefde. Ik dacht echt dat toen onze paden elkaar weer kruisten, wij samen oud zouden worden.

Ja, ik was heel gelukkig de afgelopen jaren, ja het is een schat van een kerel, hij gaat voor je door het vuur. Maar wat als er geen communicatie is? Al doende leert men zegt men, nou ik heb er blijkbaar jaren voor nodig. Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, was er al die tijd geen communicatie, om de 3 jaar hadden wij een dip en ja dat is algemeen bekend, maar zodra er niet gesproken wordt, is het verdomd lastig om uit dingen te komen. En als het vertrouwen dan ook nog eens wordt geschaad,....Oppervlakkige dingen kon over gesproken worden, maar over gevoelens en al helemaal als er gelogen word, hoe kom je er dan uit?

Daarom besloot ik knopen door te hakken en dat ging niet zonder pijn en verdriet, maar het is beter zo. En het feit dat er wederom niet over werd gesproken en voor mijn gevoel niet gevochten werd zoals ik heb gedaan, was voor mij ook wel een bevestiging dat het wederzijds was, of het was weer de blokkade van het praten met je partner. Als je echt iemand niet kwijt wilt en de laatste jaren "communicatie" het onderwerp was van de ruzies en verdriet, dan probeer je het toch ook al heb je er moeite mee? Althans ik spreek voor mezelf, misschien stel ik wel te hoge eisen aan een partner. Wat vind jij?

Nu,...bijna een jaar verder en sinds een half jaar alleen wonend met mijn kind voel ik mij sterker dan ooit. Het gemis viel reuze mee, niet dat het een eitje was, maar ik merk dat het meer de gewenning van iemand om je heen was dan de persoon zelf. Ik voel mij sterker en gelukkiger, alsof ik alles aan kan. Bijna alles dan haha! Nee, het is niet altijd even makkelijk, je doet wel anders boodschappen, het is af en toe best aanpoten, maar hoeveel alleenstaande moeders in Nederland hebben hetzelfde wel niet? That's life right?

 Enige waar ik tegen aan loop nu ik met "hem"omga,.....is het vertrouwen. Kan ik hem wel vertrouwen? Durf ik me open te stellen? Ga ik hem een kans geven tot iets serieus?.....Wat wij wel doen is praten, zoveel, dat ik nu degene ben die soms dichtklapt, gewoon puur omdat ik dat niet meer gewend ben. Hoe stom is dat?


 photo 29d90442-c811-4125-9d97-09f53f336743.jpg

2 opmerkingen:

  1. Wow, mooi geschreven. T komt mij heel erg bekend voor. T is n beetje soort gelijke wat ik ook had met dr vader van mijn kind. Over oppervlakkige dingen kunnen er wel gesproken worden maar over hoe ik erover bepaalde dingen dacht, luisterde hij niet naar. Ik was niet hoop opgeleid genoeg om n intellectuele gesprekken kunne voeren met hem. Over gevoelens gesproken, hij volgde en begreep mij niet en andersom ook niet. Blijkbaar hadden we ook 3 jaar lang 'geslapen' maar goed t was of voor de trein springen of break up. Gelukkig koos ik voor de laatste, al heeft t vervelende gevolgen, om kort mogelijk te behouden, ik heb geen spijt van, ik ben nu 5 jr gelukkig met mijn huidige vriend. Soms kom je opeens onverwacht iemand tegen wat eerst uit vriendschap was ontstaan en ik heb geleerd van mijn verleden. T is eerste is belangrijk dat je jezelf accepteert zodat je die persoon waar jij ook verliefd op bent ook volledig kan accepteren zoals die is. Daarna zien we t wel. Hij luistert naar mij, vraagt om mijn advies en waardeert mij zeer enorm als vrouwzijnde. Dus wie weet, gewoon rustig opbouwen en niet teveel over nadenken..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel!! En ja, niet teveel nadenken, dat is een van mijn grootste vijanden, denken, denken, denken....Maar wat je zegt klopt, eerst jezelf accepteren!

    BeantwoordenVerwijderen

Please leave a message,...Tips & comments are always appreciated ♥